Het €800 miljard kostende plan van de Europese Unie om Europa te herbewapenen is omgedoopt tot ' Readiness 2030'. Was het omdat de term “herbewapenen ” te onlogisch was voor een entiteit die al zo overbewapend was? Of het nu gaat om budgetten, marine-, land- of luchtstrijdkrachten, de landen van de Europese Unie alleen al, Groot-Brittannië of de andere Europese landen in de NAVO niet meegerekend, overtreffen Rusland al ruimschoots.
En dan hebben we het nog niet eens over de Verenigde Staten, de kampioen in deze categorie, die in het geval van een open oorlog tegen Rusland natuurlijk aan de kant van, of net achter, de Europeanen zouden staan - ook al doen de laatsten alsof ze bang zijn voor het tegenovergestelde.
Het enige gebied waarop Rusland onbetwistbaar domineert is dat van de kernwapens - zijn levensverzekering? “Als ze geen kernwapens hadden, hadden we de Russen nu al uit Oekraïne verjaagd”, zei het hoofd van de militaire commissie van de NAVO afgelopen november.1 Dienen de 800 miljard om Rusland op dit punt te overtreffen ?
Een zichzelf vervullende voorspelling
Gezien de tegenvallende prestaties van Rusland in Oekraïne is het moeilijk om zich voor te stellen waarom Rusland het risico zou nemen om de overbewapende entiteit die haar omringt aan te vallen, zelfs als het de intentie had om dat te doen.
Tenzij, uiteraard, Rusland zichzelf er natuurlijk van overtuigt dat zijn vernietiging nabij is.
En het is waar dat het niet moeilijk zou zijn om zichzelf hiervan te overtuigen, luisterend naar de toespraken van EU-leiders die vinden dat Rusland in het stof moet bijten, koste wat het kost. “Russia Delenda Est!” –“Rusland moet vernietigd worden“ beweerde de Letse president, “Oekraïne moet tot de tanden gemilitariseerd worden“, beweerde zijn Finse collega. Het hoofd van de Europese diplomatie pleit openlijk voor de onvoorwaardelijke capitulatie en fragmentatie van Rusland 2.
De EU heeft een steeds merkwaardiger opvatting over de “bevordering van vrede”, die zij toch zo hoog in het vaandel heeft staan.
Europese leiders doen alsof de oorlog in Oekraïne niets meer is dan een uiting van “Russisch imperialisme” en doen de legitieme bezorgdheid over hun veiligheid af als propaganda. Het verhaal waarin ze zich hebben vastgezet maakt elke andere uitkomst dan een totale nederlaag van Rusland onmogelijk en elke suggestie van onderhandelingen “beschamend”.
Het feit dat dit Europa aankondigt dat het 800 miljard injecteert voor zogenaamde “herbewapening” zou de Russische leiders wel eens kunnen aanmoedigen om niet te wachten tot Europa klaar is met het verzamelen van voldoende kracht om Rusland volledig te vernietigen. De gigantische investeringen in “veiligheid” hebben het tegenovergestelde effect: ze vergroten de onveiligheid en het oorlogsgevaar.
Groei door de oorlogsindustrie
Een ander melodietje klinkt steeds luider. Voor een Europa dat economisch op zijn laatste benen loopt en waarvan de economie nog verder onder druk staat door zijn eigen anti-Russische sancties, lijkt deze gigantische investering in de oorlogsindustrie voor sommigen een wonderbaarlijke 'oplossing' om de groei kunstmatig aan te zwengelen. De aandelenkoersen van bedrijven die te maken hebben met 'defensie' stijgen explosief. Wapenhandelaren zijn in extase.
Een ander onmiskenbaar voordeel van een 'patriottische' oorlogseconomie is dat protest en de strijd tegen het wegsluizen van publieke middelen naar defensie worden gestigmatiseerd als onpatriottisch, zelfs als “afgesproken met de vijand.” “Degenen die de existentiële dreiging van Rusland niet zien, maken deel uit van de 5e colonne van Poetin”, dondert onze premier. Oorlog in het buitenland leidt tot fascisme thuis.
In de jaren 1930 gaf het Derde Rijk een soortgelijke spectaculaire impuls aan de getroffen Duitse economie door massaal te investeren in de oorlogsindustrie. Sommige mensen juichten het economische wonder toe...
De oorlog voorbereiden heeft altijd tot oorlog geleid
“Si vis pacem para bellum”, “Als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog” - deze spreuk is nog nooit zo vaak gehoord als de laatste tijd. Is het een weerspiegeling van de volkswijsheid en de ervaring van de afgelopen eeuwen? Het is waar dat dit gezegde al sinds het einde van het Romeinse Rijk, toen het naar verluidt voor het eerst werd uitgesproken, zijn relevantie bewijst, met alle uitbarstingen van bommen: Europese landen zijn nooit gestopt met zich voor te bereiden op oorlog en zijn in feite van de ene oorlog en slachtpartij naar de andere gegaan. En altijd met hetzelfde geruste geweten en dezelfde zekerheid dat ze aan de kant van het goede en het recht staan en de vijand aan de kant van de barbarij.
Willen we echt terug naar de glorieuze slachtdagen van eeuwen geleden, nu met atoomwapens erbij? Hoe vaak in de geschiedenis van de mensheid hebben we niet gezien dat de overbewapening van één partij leidde tot oorlog, ofwel omdat de ene partij er voldoende vertrouwen in had de andere te kunnen vernietigen, ofwel omdat de vijand vond dat een preventieve aanval te verkiezen was boven de zekerheid van vernietiging?
Readiness 2030 : klaar zijn voor oorlog in 2030? We moeten dringend uit deze dodelijke val zien te komen waarin we worden meegesleurd door de geNAVOseerde Europese Unie.
Roland Marounek
1. lindependant.fr, 13/11/2024 - 2. youtube.com/watch?v=PcFUnybWftM
